Een prachtig en ontroerend verhaal.
Israel van Dorsten (25) is één van de kinderen van Ruinerwold. Samen met zijn broers en zussen wordt hij jarenlang verborgen gehouden voor de buitenwereld. Op 13 oktober 2019 lukt het hem om te ontsnappen. Om alles te kunnen verwerken én hulpdiensten bij soortgelijke situaties te kunnen helpen, besluit hij een boek te schrijven.
Ik ben eerlijk gezegd sprakeloos maar ook verdrietig na het lezen van dit boek. Hoe kan dit gebeuren en wat een leed is hier geweest. (en misschien nog wel)
Israel weet op een prachtige manier te verwoorden hoe zijn vaders geloof en denkbeelden de kinderen beïnvloeden. Het eenzame bestaan van Israel en ook het uren verkeren in de wereld van geesten is eerlijk en zonder verwijt beschreven. Hij kon niet anders en wist ook niet dat het anders kon.
Israel is een zachte jongen die zijn vader gehoorzaamt en altijd voor zijn broertjes en zusjes wil zorgen. Hij blijft loyaal ondanks de mishandeling en het opgesloten zijn.
Het einde van dit boek is gelukkig bekend. Ik weet niet of je kunt zeggen: alles kwam goed, want daarvoor is er natuurlijk wel heel veel gebeurd. Maar Israel weet zich los te maken van zijn vader en kan zo zich zelf en zijn broers en zussen bevrijden. Ik vond het ook zo mooi dat het gezin na deze hele geschiedenis nog een hele goede band heeft met elkaar.
Een prachtig en ontroerend maar ook heftig verhaal dat zeker gelezen moet worden!
Titel: Wij waren, ik ben
Auteurs: Israel van Dorsen
Uitgever: Uitgeverij Pluim
Aantal pagina’s: 304
