Ook zonder tennisachtergrond een geweldige roman.
Als de tennislegende Carrie Soto samen met haar vader, zes jaar na haar laatste kampioenschap op de tribune zit van de US Open, beseft zij dat zij nog niet klaar is met haar tenniscarrière. Zij kan niet accepteren dat haar record van haar afgenomen zal worden door de nieuwe ster Nicki Chan. Haar vader belooft haar opnieuw te gaan trainen en coachen. Maar is Carrie nog snel en sterk genoeg op haar 37ste?
De hoofdpersonage Carrie wordt door de schrijfster Taylor Jenkins Reid omschreven als een harde tante die maar één ding wil en dat is winnen. Door het boek heen voel je haar kracht maar ook haar worsteling om de beste te zijn. Verliezen is geen optie. Haar vader is een lieve en zachte man die haar grillen voor lief neemt en haar probeert te laten zien dat een keer verliezen niet het einde van de wereld is. Maar hij is ook een eerlijke coach voor haar en laat haar keihard trainen. Want je moet wel werken om een winnaar te zijn.
Het verhaal is geschreven vanuit de ik-vorm waardoor je je nog meer in de personage van Carrie kan verplaatsten. Als zij op de baan staat voelt zij “het gezoem in haar botten” en telt alleen het winnen. Je krijgt door het verhaal heen steeds meer inzicht in de relatie die zij heeft met haar vader en met haar tegenspelers. Gaandeweg wordt Carrie milder en ga je steeds meer van haar houden.
De partijen die zij speelt op Australian open, Roland Garros, Wimbledon en de US open worden uitgebreid beschreven. Toch is dit, zelfs als je geen tennisser bent, niet vervelend. Eigenlijk ontzettend knap dat de auteur je zo weet mee te nemen in de tenniswereld dat elke wedstrijd interessant en spannend is om te beleven.
Titel: Carrie Soto is back
Auteurs: Taylor Jenkins Reid
Uitgever: Ambo/Anthos uitgevers
Aantal pagina’s:
