De Poppenfabriek van familie Langbein.
Deze rustig kabbelende roman focust op het leven van Otto en Flora Langbein die een poppenfabriek beheren en de drie kleinkinderen jan, iris en Eva wiens levens sterk met elkaar verweven is door de band met hun grootouders en de fabriek.
De poppenfabriek Langbein werd opgericht in 1910. Ze overleefde twee oorlogen, de Duitse tweedeling en nationalisatie, maar het lukt hen niet de poppenfabriek te behouden.
De erfgenamen van de voorheen florerende poppenfabriek, Eva, Iris en Jan, zijn verwikkeld in een familiestrijd. Door het faillissement van het geliefde bedrijf en meerdere erfrechtelijke geschillen staan de fabriek en de bijbehorende woning er slecht voor.
Als een van de zeldzame Langbein-poppen, zorgvuldig genaaid en geschilderd door opa Langbein, op een internetveiling verschijnt, komt het verleden opeens dichterbij en worden de drie erfgenamen gedwongen hun geschillen achter zich te laten en alles op alles te zetten om de familiegeschiedenis te redden.
Het verhaal wordt verteld vanuit het verleden en het heden. De twee verhaallijnen zijn nauw met elkaar verbonden en verspringen per hoofdstuk. Hetzelfde stukje geschiedenis wordt dan vanuit een ander perspectief beschreven. Zo lees je bijvoorbeeld dat vader Otto in het verleden een reusachtige beer maakt voor in de etalage en in het heden vinden de erfgenamen de beer dan terug in het oude huis terwijl zij aan het opruimen zijn.
Het verleden speelt zich af met als achtergrond twee wereldoorlogen waarin het gezin Langbein familieleden verliest en die ook een enorme impact heeft op de fabriek. Ook de splitsing in Duitsland zelf tussen het oosten en het Westen spelen een belangrijke rol omdat een van de kinderen van Otto en Flora besluit naar het westen te gaan en daardoor afgesneden wordt van de rest van het gezin.
Het verhaal is zo beeldend beschreven dat je het huis met al zijn oudheden zo voor je ziet. Ook de relatie die de neef en de twee nichten met elkaar hebben en steeds meer opbouwen tijdens het opruimen van het oude huis is prachtig verteld.
Een minpuntje vind ik dat de stamboom van de familie Langbein achter in het boek zit en niet voor in. Deze kwam ik pas tegen toen ik het boek al uit had.
Titel: Waar wij kinderen waren
Auteur: Kati Naumann
Uitgever: harpercollins.nl
Aantal pagina’s: 416
