Een prachtige feelgood met een diepere laag.
Dit vrolijk uitziende boek met de knal roze cover heeft een veel serieuzer verhaal dan je denkt. De schrijfster neemt ons mee in het leven van Iris. Zij werkt in het theatercafé Westeinde en daarbij zorgt zij ook voor haar moeder die al jong dementerend begint te worden. Eigenlijk is dit veel te veel, maar Iris wil haar moeder niet in een verpleegtehuis hebben. Op een avond gaat het mis en moet Iris direct een ander onderkomen vinden voor haar moeder.
In het verpleegtehuis waar Iris haar moeder terecht komt, woont de lieve zorgmanager Oscar. Hij heeft besloten om een aantal maanden intern te gaan wonen om nog meer begrip te krijgen voor de ouderen die daar verblijven.
Buiten dat Iris ontzettend veel van haar moeder houdt, heeft Iris het grote verlangen om haar biologische vader te vinden. Haar moeder heeft haar er nooit iets over willen vertellen. Nu zij steeds meer vergeetachtig wordt, lijkt het er op dat Iris nooit verder zal komen in haar zoektocht naar haar vader.
Als verpleegkundige was dit boek een ware herkenning. Danielle raakte me diep met haar ontroerende verhaal over Iris en Oscar. De gepassioneerde zorgmanager die besluit om intern bij dementerende ouderen te wonen, om werkelijk te ervaren hoe het leven in een verpleegtehuis is, en mogelijk veranderingen aan te brengen in het zorgstelsel vind ik bewonderenswaardig.
Het karakter van Iris wordt eveneens prachtig uitgelicht. Ze heeft haar vader altijd gemist en streefde ernaar haar leven zo te leiden dat hij, bij zijn terugkeer, trots op haar zou kunnen zijn. Haar oprechte liefde voor haar moeder is ook op levensechte wijze beschreven.
Deze prachtige feelgood met een diepere laag is een origineel en ontroerend verhaal dat moeiteloos de gevoelige snaren van je hart weet te raken.
Titel: Even aan mijn moeder vragen
Auteur: Danielle van Helden
Uitgever: Lsamsterdam
Aantal pagina’s:
