Mooi en afgerond vervolg op de oorlogsroman Witte Muren.
Het boek “Zonder witte muren” is het vervolg op “Witte muren” dat gaat over Alexander de Raaf in oorlogstijd. In het tweede deel is de oorlog ten einde en heeft men zo goed en zo kwaad als kan het leven weer opgepakt. Maar een oorlog vergeten doe je niet snel. Er is te veel gebeurd.
Zes jaar na dato keren Alexander en zijn goede vriend Marcus terug naar Nederland om de verdwenen zoon van Marcus te zoeken. Zij hopen hier antwoorden te vinden en ook goede bekende Abel Emonts, die meer zou moeten weten over de zoon van Marcus, te ontmoeten. Tijdens deze zoektocht komen zij een aantal mensen van vroeger weer tegen en dit roept hevige emoties op.
Deze Novelle speelt zich af in twaalf dagen in mei 1949. In deze korte tijdspanne weet Hanneke toch een heel opmerkelijk verhaal te maken waarin je mee loopt met Alexander en echt in zijn huid kruipt.
De schrijfster heeft geen gemakkelijke schrijfstijl maar weet wel een bijzonder en boeiend verhaal te vertellen. Alexander en Marcus leer je in korte tijd beter kennen. Ik had dit nog wel gedetailleerder uitgewerkt willen zien.
Het is een boek waar je wel echt even de tijd voor moet nemen. Met name in het begin was het wat onduidelijk met wie ik de maken had. Maar als je er eenmaal goed in zit leest het ook zo weg! Uiteindelijk komt het verhaal tot een mooi en prettig einde. Ik zou zeker aanraden deel 1 eerst te lezen zodat je de achtergrond weet van Alexander.
Titel: Zonder witte muren
Auteur: Haneke Simons
Uitgever: Godijn publishing
